در این شعر آمده است:

سامَ النبیَّ المشرکونَ جمیعَ أنواعِ العذاب

أوصی أبولهبٍ لئیمَهُمُ بفاحشةٍ و عاب

تبّت یدا ... تبّت، أبی لهبٍ و تب

یصلی، سیصلی ناره ذات لهب

و کذاک أغری زوجَه لتطوفَ من بابٍ لِباب

ترمی علی دربِ النبیِّ الشّوکَ، تبتَکِرُ الصِّعاب

تبّت یدا ... تبّت،أبی لهبٍ و تب

یصلی، سیصلی ناره ذات لهب

حمّالةُ الحطبِ اللعینةُ لم تَکُفَّ عنِ السِباب

و هناکَ صِبیانٌ یَذُرّون الحجارةَ و التُّراب

تبّت یدا... تبّت، أبی لهبٍ و تب

یصلی، سیصلی ناره ذات لهب

فی وجهِ أتباعِ الرّسولِ، و ما یصدُّهمُ جواب

والمشرکون یُطاردونَ المسلمینَ و من أناب

تبّت یدا... تبّت، أبی لهبٍ و تب

یصلی، سیصلی ناره ذات لهب

ترجمه شعر:

مشرکان طعم همه گونه عذاب و رنج را به پیامبر چشاندند.

«ابولهب» فرومایگانشان را به کارهای زشت و ناپسند در باره رسول خدا سفارش می‌کرد.

و از همسرش نیز می خواست تا از این در به آن در بشتابد و خار و هیزم بر سر راه پیامبر بگذارد و سختی های مختلف را برای رسول خدا فراهم سازد.

آن زن هیزم‌کش ملعون از بدگویی و ناسزاگویی به پیامبر اکرم دست بر نمی‌داشت.

و کودکانی بودند که سنگ و خاک به روی پیروان پیامبر می‌ریختند و هیچ کس جلودارشان نمی‌شد و مشرکان، مسلمانان و مؤمنان را تعقیب می‌کردند تا مجازات کنند.